Afgelopen woensdag stond er een artikeltje in het Leidsch Dagblad. Een leerling van de basisschool ELS vraagt het gemeentebestuur om een vergunning voor een oversteekplaats: ’Zodat oversteken makkelijker en veiliger wordt’. Een mooi initiatief om een situatie die in de ogen van de basisschoolkinderen onveilig is te verbeteren. Zij moeten immers de straat oversteken als ze naar het gymlokaal moeten.
Wij zijn gisterenochtend eens polshoogte gaan nemen rond openingstijd van de school. Het betreft hier de P.C. Hooftlaan die vanuit de Vondellaan bereikbaar is en uitkomt bij de spoortunnel aan de Lage Morsweg. De leerkrachten hebben het prima voor elkaar. Aan de schoolkant van de straat worden de kinderen opgevangen om rustig de school binnen te gaan. De dranghekken, die er sinds de heropening van de scholen staan om mensen op corona-afstand te houden, helpen daar goed bij. Aan de andere kant staan wat ouders te wachten. Het oogt als een ordelijke situatie.
Maar af en toe komt er een grotere groep auto’s vanaf de Vondellaan de straat in rijden. Er ontstaat wat hektiek als een auto een parkeerplek zoekt of als een van de automobilisten wat langer nodig heeft om de kinderen uit te laten stappen. Soms besluit een automobilist om te draaien en tegen het eenrichtingsverkeer in naar de Vondellaan te rijden. Als er dan ook nog wat fietsers tussendoor komen wordt het even onoverzichtelijk.
Het lijkt er op dat de onveilige situaties, waar de kinderen een einde aan willen, alleen maar door wegbrengende ouders wordt veroorzaakt. Er is hoegenaamd geen ander verkeer in deze straat. Wellicht is het een idee om – net als bij andere onduidelijke verkeerssituaties in de stad – verkeersregelaars aan te stellen? Verkeersregelaars zouden ook bij andere (basis)scholen nuttig kunnen zijn, de situatie bij de ELS is niet uniek!
Gevraagd om een reactie meldde de directeur, de heer Bossong, dat er meer nodig zou zijn dan verkeersregelaars. Daarmee doelde hij met name op de kruising met de Vondellaan die inderdaad verre van ideaal is als toegang tot de school.
Ger Koper